Nakakakaba. My ondoy story

Kapag ganitong maulan eh lagi na kong nakakaramdam ng kaba. Lalo na kapag malakas ang ulan, kahit nga walang bagyo kinakabahan na ako. Siguro dala na din to ng trauma na gawa samin ng Ondoy noong 2009. Hindi talaga akalain ang dinulot na perwesiyo noong bagyo na yun sa karamihan. Ang daming gamit na nawala, mga nasirang ari-arian, higit sa lahat madaming namatay dahil sa karumal-dumal na insidente na yun. Samin ang pinakamalaking nawala eh yung kotse namin. Bago pa lang yung kotse na yun 6 months pa lang samin, pero dahil hindi covered ng insurance yung mga fortuitous events (calamities) eh ayun walang nangyari. Hindi nanamin napagawa. Nawala nalang ng parang bula.

Buti nga yun lang ang nawala samin. Paano kung napano ang isa sa amin? Napakahirap siguro lunukin noon. Naaalala ko pa, nung tumataas na yung baha at nakapasok na sa bahay namin, dali dali kong binaklas tong computer ko. Sabi ko talaga sa sarili ko in case na abutin gang bubong yung baha kailangan maging sharp ako. Kinuha ko lahat ng pwede naming gamitin na pwedeng lagyan ng gamit. Nag punta ko ng kusina, sakto ang daming bag nilagay lahat ng dapat ilagay. Tumataas lalo ang baha hindi na maganda to sabi ko. Habang nakikipag-kwentuhan pa ang mama ko habang umiiyak sa telepono sa lola ko sabi ko sa kanya umalis na kami at lumipat sa kabilang bahay.

Wala kasi kaming second floor, kaya nung ayos na ang lahat kinuha ko yung 3 cup noodles binitbit lahat ng pwedeng bitbitin, sugod sa baha, lipat sa kapit bahay. Nakalimutan ko yung computer ko, umuwi ako mag isa. Kinakabahan na talaga ako nito. Napapaiyak na ako, sabi ko kung mamamatay na ako ngayon bahala na si God sa amin. Pero ayos naman at nakaligtas. Alam mo sinuot ko nun? Plastic ng basura. Dahil sa nilalamig na ako, wala na kong choice, binutas ko yun at isunuot sa sarili.

Kinabukasan humupa ang baha, pag pasok ko ng bahay ang baho sobra. Nakatumba ang TV. Pero may nakita akong kamangha-mangha talaga.NAKITA KO SI STO. Niño na paa lang ang nadumihan. Nakatayo pa din siya at parang walang nangyari, samantalang mas mababa ang kinalalagyan niya kaysa sa TV namin. Doon ko napatunayan na meron ngang himala. Basta mananalig ka lang sa taas. Kaya ngayong ganitong may kalamidad nanaman wag tayong makalimot mag dasal. Mag ingat tayong lahat.